Owoce kawy rosną na krzewach kawowca. Znajdują się one głównie pomiędzy 25 a 30 stopniem długości geograficznej. Kawowiec jest o tyle specyficzną rośliną, że w porównaniu do innych, miejsca jego naturalnego, dzikiego występowania wcale nie są najlepsze dla rozwoju tego krzewu. Gleba, w której powinno się hodować krzewy kawowca składać się ma z rozkładającej pleśni, materii organicznej i rozkruszonych skał wulkanicznych. Drzewka kawowe mają zdolność osiągania nawet 9 metrów wysokości, jednak podcina się je do około 1,2-1,8 metra, ponieważ ziarna wtedy są znacznie smaczniejsze, a zbieranie owoców kawy nie sprawia pracownikom problemu. Kawowiec ma ciemnozielone, błyszczące liście, które rosną parzyście na łodygach. Specyficzną cechą, którą charakteryzuje się uprawa kawy jest także to, że na jednym krzaku lub drzewku występują owoce kawowca w różnych etapach dojrzewania. Oznacza to, że owoce kawy dojrzewają przez cały rok, a nie sezonowo. Drzewka kawowe rosną od 4 do sześciu lat, zanim zaczną być produktywne i wydawać pierwsze owoce. Dojrzałe drzewka kawowe okrywają się kwiatami, które bardzo szybko więdną. Na ich miejsce po kilku miesiącach pojawiają się kiście małych, zielonych owoców, które dojrzewają do czerwonej barwy. Każdy poszczególny owoc kawy składa się ze słodkiego miąższu okrytego twardą łuską, pod którą znajduje się jeszcze wewnętrzna osłonka. Przeciętny cykl życia krzewu kawowca wynosi 40 lat. Piętnastoletnie drzewko jest u szczytu swojej wydajności i wydaje rocznie 6 kg owoców, czyli od 2 do 2,5 kg ziaren kawy. W poszczególnych krajach różne są sposoby uprawiania kawy. Jednak to, co łączy wszelkie plantacje na całym świecie to stosunkowo niski współczynnik mechanizacji stosowanej przy uprawach kawy. Do dziś nie powstała maszyna tak dobrze radząca sobie ze zbieraniem owoców kawy i jej obróbką, jak ręce człowieka. Istnieją dwa sposoby przetwarzania kawy: metoda sucha i metoda mokra. Metodę mokrą stosuje się przy wydobywaniu ziaren wysokiej jakości, natomiast metodę mokrą przy ziarnach gorszej jakości.
Metoda mokra
Po wstępnym umyciu owoców kawy, umieszcza się je w maszynach, które oddzielają miąższ. Dzięki temu procesowi możliwe jest odsłonięcie wewnętrznej, kleistej warstwy ochronnej, która otacza łuskę pergaminową. Następnie kawę moczy się w wodzie, aby rozluźnić ich powłokę i przez 12 do 24 godzin poddaje się ją procesowi fermentacji. Kolejnym etapem jest płukanie ziaren kawy pod strumieniem wody, do czasu pozbycia się z nich kleistej warstwy i gdy spływająca po ziarnach woda będzie zupełnie czysta. Następnie kawę suszy się na słońcu, umieszczając jej ziarna na specjalnie do tego celu przygotowanych matach, które przyśpieszają ten proces. Na końcu maszyna, która nazywa się „łuszczarka” pozbawia ziarno kawy pergaminowej skórki, odsłaniając ziarno gotowe do palenia. Metodę tę stosuje się przy produkcji najlepszych gatunków kawy kolumbijskiej, kostarykańskiej i kenijskiej.
Metoda sucha
Jest to najstarsza i najbardziej naturalna metoda produkcji kawy. 3/5 światowych zasobów kawy produkuje się w ten sposób. Metoda sucha polega na umyciu ziaren i rozrzuceniu ich na macie, tworząc cienką warstwę. Na nich ziarna kawy suszą się od dwóch do trzech tygodni. Podczas tego procesu ziarna kawy są grabione i roztrząsane kilkukrotnie w ciągu jednego dnia, tak by schły równomiernie. Gdy wyschną zupełnie, wrzuca się je do łuszczarki, która pozbawia ziarna suchej pergaminowej skórki. W Jemenie i Etiopii owoce kawowca schną jeszcze na drzewie. Zbiera się je zasuszone i dopiero wtedy poddaje dalszej obróbce. Podobno najwybitniejsi znawcy kawy potrafią rozróżnić w jaki sposób kawa dojrzała i jakim procesom została poddana.
